36 ώρες στη Βέροια-36 hours at Veria

Αν δεν μπορείτε να το δείτε, πατήστε εδώ

If you cannot see the pics, click here

(English summary) Here, I am describing how we spend the weekend in the northern city of Veria. Driving to and from was a bliss for me, thanks to the improved highway!

Παρασκευή, 23.11

ώρα 18:00 Βγαίνουμε στον Κηφισό, όπου λόγω ημέρας και ώρας, πηγαίνουμε σημειωτόν μέχρι τα διόδια του Σχηματαρίου. Με το που τα περνάμε, ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά (ακα οι νταλίκες) δεμένα στο δεξί. Η Μπέτυ, ως καλή ιταλίδα, δείχνει τις χάρες τις με το κοντέρ να δείχνει ανάμεσα στα 160 με 190χλμ/ω. Η αισιόδοξη οδηγός σκόπευε να κάνει την πρώτη της στάση (κλασικά) στο Λεβέντη, αλλά η υπέροχη παράκαμψη, την ανάγκασε να περάσει τις εξόδους προς Αγ. Κωνσταντίνο και Καμένα Βούρλα, μέσα σε 5 λεπτά! Τελικά σταμάτησε λίγο πριν τις Θερμοπύλες, στην Ανθήλη. Φαγάκι-εσπρεσάκι και δρόμο! Εννοείται πως ο δρόμος ήταν όπως τον ξέρουμε μέχρι μετά τον Καραβόμυλο, στη συνέχεια όμως ξαναγινόταν το υπέροχο highway με το σκληρό διάζωμα. Για πότε φτάσαμε στα Τέμπη, ακόμα αναρωτιέμαι! Εννοείται πως και εκεί σταματήσαμε για βεζίνη (αν και δεν είχε κάψει πολλή) και εσπρεσάκο (μες στα μαύρα σκοτάδια δεν γίνεται οδήγηση χωρίς το απαραίτητο shot καφεΐνης). Γύρω στα μεσάνυχτα φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας στη Βέροια...

Σάββατο, 24.11

Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας αναλώθηκε στις δουλειές για τις οποίες είχαμε πάει. Αργά το μεσημέρι όμως, μας πήγε ο οικοδεσπότης μας για φαγητό σε ψαροταβέρνα (ναι! στα όρη και στα άγρια βουνά ψαροταβέρνα!). Δεν μετανιώσαμε πάντως...Κάτι από τα απίστευτα ορεκτικά, κάτι τα φρεσκοτηγανισμένα τσιπς κάτι το καταπληκτικό κρασί ("Σαμαρόπετρα" Μπαμπάκη, στη συνιστώ θερμά!), πιστεύαμε πως δεν θα αντέχαμε το "κυρίως" ψάρι... Αμ δε! Ήρθαν κάτι "ουρίτσες" (ποιό ψάρι είναι αυτό;) και το ψητό ψάρι (που δεν θυμάμαι ποιό ήταν) και απογειωθήκαμε! Κι εκεί που λέμε "δεν πάει άλλο", φτάνει και η πιατέλα με τα γλυκά (ραβανί μυρωδάτο, ψητό κυδώνι και καρυδόπιτα) που μας αποτελείωσε ;-) Εννοείται ότι μετά πήγαμε σούμπιτοι για σιέστα, καθώς το απογευματο-βραδάκι μας περίμενε δεύτερος γύρος εργασιών. Μετά την εργασία, είχαμε Veria by night (απ όπου και οι περισσότερες φωτό) με στάσεις για καφέ και ποτό ενώ η κραιπάλη συνεχίστηκε αμείωτη και στο συμπαθέστατο καφεζαχαροπλαστείο του ξενοδοχείου μας, όπου τινάξαμε στον αέρα το σκορ των προσληφθέντων υδατανθράκων...

Κυριακή, 25.11

Κάνουμε μία τελευταία βόλτα στην πόλη, από όπου προμηθευόμαστε και το ξακουστό ρεβανί του Χοχλιούρου αλλά και γλυκά του κουταλιού από τους οικοδεσπότες μας. Αφήνουμε "ομήρους" τους συνεργάτες μας και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το κλεινόν άστυ...τώρα να σας πω ότι Βέροια-Καμμένα Βούρλα έγινε σε 2,5 ώρες ή θα σας πικράνω; Η αλήθεια είναι πάντως ότι από την Κωπαϊδα και μετά, ο ρυθμός επιβραδύνθηκε λόγω των άπειρων επιστρεφόντων εκδρομέων. Κάτι άλλο που με έβαλε σε σκέψεις ήταν πως υπήρχαν και αρκετά suv/τζιποειδή/φορτηγά, με "κουτί σκύλου"... Τόσο για το αν τελικά είναι άνετη η μετακίνηση των σκύλων με αυτό τον τρόπο, όσο και ο σκοπός για τον οποίο μεταφέρονταν, το κυνήγι...μα είναι δυνατόν;! Κάηκε η μισή Ελλάδα και το κυνήγι συνεχίζεται ανενόχλητα στην άλλη μισή; Προφανώς έχουμε τη φύση που μας αξίζει...