Πως πέρασα το Σ-Κ!

Το πρόγραμμα του Σ-Κ περιελάμβανε "επιδρομή στο βορά". Μετά από μία αρκετά εξοντωτική εβδομάδα και αφού επιστρέψαμε στο γοργονολίμανο για βαλίτσες, τάϊσμα κοριτσιών και ανασύνταξη δυνάμεων, ξεκινήσαμε γύρω στις 8:30 το βράδι και φτάσαμε στη Σαλονίκη κατά τις 1:30, με μια ημίωρη στάση στα Τέμπη (καθαρός χρόνος διαδρομής 4,5 ώρες παρόλη την αναγκαστική επιδράδυνση στο Μαλλιακό). Παιδευτήκαμε λίγο με την ανεύρεση του ξενοδιωχτείου μας αλλά και θέσης στάθμευσης (υποτίθεται πως είχε το ξενοδοχείο, αλλά...) και λίγο μετά τις 2 τα ξημερώματα ξεραθήκαμε στον ύπνο.

Το πρωί με ξυπνάει η αγάπη της ζωής μου κατά τις 9 για να πάμε για πρωινό πριν κλείσει η τραπεζαρία. Χαριτωμένο ντεκόρ, υποφερτός ο μπουφές, αλλά η μισή τραπεζαρία ήταν κατειλλημένη λόγω "γυρίσματος": δύο ταλαίπωροι καθόντουσαν πίσω από ένα τραπέζι και λέγανε-λέγανε-λέγανε...τώρα τι λέγανε, δεν έστησα αυτί, καθόσο διακριτική γοργόνα η δικιά σας!

Στη συνέχεια αρχίσαμε τις βόλτες στην Τσιμισκή για εφημερίδες (βίκτωρ: -Πάααλι θα κουβαλάω!), κάτι κα-τα-πλη-κτι-κά μαύρα μποτάκια (τα οποία μου τα έκανε δώρο το γλυκό μου μουλαράκι, η κολώνα του σπιτιού μας), βιβλία στο Μαλλιάρη (μισή ντάνα παρακαλώ!), μαζί με μια σύντομη συνάντηση με ένα μαύρο γάτο. Στη συνέχεια αράξαμε σε ένα καφέ επί της Γούναρη, όπου διαβάσαμε τις εφημερίδες, χαζέψαμε και ΑΛΛΕΣ γάτες (που 'σαι Ραλού!) και αγοράσαμε ένα action figure του Terminator 2 για τον βίκτωρα. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και προτεοιμασία για την απογευματινή ομιλία του καλού μου... Περπατήσαμε με το βήμα γοργό από το ξενοδοχείο μας (στα Λαδάδικα) μέχρι το Μακεδονία Παλάς, κάνοντας έτσι και την απογευματινή μας γυμναστική. Εγώ την άραξα στο λόμπι-καφετέρια με τις λοιπές κυρίες συνεργατών όπου μιλούσαμε περί φρου-φρου και αρωμάτων, αλλά και πιό σοβαρών θεμάτων. Μετά την ομιλία του γλυκού μου ακολούθησε "επαγγελματικό μήτινγκ", οπότε έβγαλα εκτός από ουρά και ρίζες στη πολυθρόνα μου. Ευτυχώς ήρθε ο "Σων Κόνερι" (σαλονικιός φίλος) και είχαμε να λέμε και κάτι διαφορετικό. Ακόμα καλύτερα, με την άφιξη του "προσεχούς πατρός" (έτερος σαλονικιός φίλος) μετά της συμβίας και του αναμενόμενου τέκνου, ξεκολλήσαμε από το ξενοδοχείο και πήγαμε για βραδινό... Λόγω του φεστιβάλ και λοιπών εκδηλώσεων, δεν πλησιάσαμε καν τη δυτική πλευρά, αλλά πήγαμε κατά Αρετσού/Καραμπουρνάκι (ελπίζω να τα λέω σωστά τα ονόματα) όπου καταλήξαμε στο "Χάλαρο".΄Ωραία πιάτα (τεράααααστιες μερίδες) με ψαγμένες συνταγές κοτοπούλου. Στη συνέχεια πήγαμε απέναντι στο "Χατζή" για γλυκό. Ομολογώ ότι είχα φουσκώσει τόσο πολύ που την έβγαλα με μια πτωχή πλην τιμία πανακότα. Στο δρόμο της επιστροφής με πήρε ο ύπνος. Όρθια, σαν το άλογο! Μόνο μετά το τρίτο "Γοργόνα", άνοιξα τις ματάρες μου για να μεταφέρω το σαρκίον μου στο κρεβάτι...

Κυριακή πρωί, ξυπνάω από την κινητικότητα του βίκτωρος κατά τις 10 (μα γιατίιιιιιι;;;;;). Μαζεύουμε τα υπάρχοντά μας στο αυτοκίνητο και πάμε ποδαράτο μέχρι την Πλατεία Αριστοτέλους για πρωινό καφέ και συναντήσεις-αποχαιρετισμούς.

Παρόντες; Ο Sean Connery, o Seymour Cassel, ο μαυρόγατος (επιτέλους κάθισε!) και όλως τυχαίως και μοιραίως και ο "προσεχής πατήρ", τον οποίο "τσιμπήσαμε" την ώρα που αγόραζε εφημερίδες και τον υποχρεώσαμε να πιεί καφέ!

Κατά το απογευματάκι (15:30) είπαμε να την κάνουμε για τα πάτρια εδάφη στα οποία και φτάσαμε νωρίς το βραδι (20:30 περίπου) και με μία στάση στο Λεβέντη. Περιττό να σας πω ότι η ιταλίδα (η 147) όχι μόνο έδειξε τον καλύτερό της εαυτό, αλλά ήταν και απίστευτα ξεκούραστη στην οδήγηση! Μου βάζει ιδέες και για άλλες μακρινές διαδρομές!

Υ.Γ. Βικτωράκο μουουουου! Πότε είπες ότι θα πάμε Ξάνθη;