Οι "άγγελοι" της Αττικής Οδού

Όχι, δεν τσάκισα τις ρακές-σουβενίρ από την Κρήτη. Κάτι έγινε χθες το βράδι λίγο μετά τις 9...

Καθώς επιστρέφαμε σπίτι μας από την Αττική Οδό (με ταχύτητα συν-πλην 100χλμ/ω) και στην αριστερή λωρίδα, μου σκάει το λάστιχο*. Ευτυχώς μπόρεσα να κρατήσω σταθερό το τιμόνι και να επιβραδύνω χωρίς να γίνω χαλκομανία στο διάζωμα...Ανάβω τα αλάρμ και βγάζω το κινητό..."πως είναι το νούμερο βίκτωρα;" "1866" μου απαντά ο αριθμομνήμων που ετύγχανε και τέρας ψυχραιμίας (πολύ συγκινητική η εμπιστοσύνη του στις οδηγικές μου ικανότητες, το ομολογώ!). Καλώ, μου απαντούν, περιγράφω την κατάσταση και μετά μεγάλου φόβου, προσπαθώ να βάλω το Δ. Περιττό να σας πω ότι η φόρα των διερχόμενων οχημάτων ήταν τέτοια, που μετά από λίγο το Δ είχε ξαπλώσει. Στο μεταξύ εγώ να τρέμω από τις παρενέργειες της αδρεναλίνης...Σε λιγότερο από 3 λεπτά, είδαμε να καταφτάνει το φορτηγάκι της Αττικής Οδού. Επειδή είχαμε σταματήσει την αριστερή πλευρά, μας έδωσε οδηγίες πως να πάμε απέναντι το αυτοκίνητο, στη βοηθητική λωρίδα και τις διαγραμμίσεις...αφού το πέρασα απέναντι με πολύ κόπο και τρόμο, μας αλλάζει το λάστιχο (το οποίο όμως φύλαξα στο πόρτ-μπαγκάζ*) και μας λέει ότι θα μας φέρουν και το Δ. Τον ευχαριστήσαμε θερμά και φύγαμε για το σπίτι μας. Λίγο παρακάτω, είχε μείνει και ένα παμπάλαιο στέισιον, επίσης από λάστιχο, το οποίο και αντιλήφθηκε και μόλις τελείωσε από εμάς, κατευθύνθηκε προς αυτό για να το βοηθήσει.

Αν μή τι άλλο, χαλάλι τα διόδια, πάνε και σε σωστές υπηρεσίες! :-)))))))

*Για την ιστορία, είχα αλλάξει ΚΑΙ ΤΑ 4 λάστιχα, πρίν από 2 μήνες. Ολοκαίνουργιο λάστιχο!!!! Το φύλαξα για να το κοπανήσω στα μούτρα του "λαστιχά" και να μου το αντικαταστήσει δωρεάν!