7 ταινίες....7 movies

Δεν είμαι ακριβώς σινεφίλ και βαριέμαι εύκολα, υπάρχουν όμως ταινίες που ευχαρίστως τις βλέπω ξανά και ξανά, χωρίς να βαρεθώ. Με βάση αυτό το υποκειμενικότατο κριτήριο και λαμβάνοντας το μπαλάκι από την Σοφία, τον Κλέαρχο, το γουρούνι και τον διαστήματα, αραδιάζω τις 7 ταινίες "μου"...

I am not exactly a "movie maniac" and tend to get bored easily, yet there are ceratain movies that I would gladly see again and again, without getting bored. Using this subjective criterion and receiving once more an invitation from my fellow-bloggers, I present you "my" 7 favourite movies...

1) Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού (1986) με τον William Hurt και την Marlee Matlin: Η πρώτη μου επαφή με τη Νοηματική και τον κόσμο των Κωφών...

Children of a Lesser God : Starring William Hurt and Marlee Matlin. My first encounter with Sign Language and the Deaf Community...

2) Όσα παίρνει ο άνεμος (1939): Η απόλυτη ταινία-φυγή και ταυτόχρονα, η μόνη που διαθέτει έναν τόσο δυναμικά αισιόδοξο επίλογο..."Αύριο είναι μια καινούργια μέρα"...

Gone with the Wind: The movie that leads to the absolute escape, while in the meantime it is thw only one that has such a dynamically optimistic ending..."Tomorrow is another day"...

3) Άρωμα Γυναίκας (1992) για τον Αλ Πατσίνο και την ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΗ σκηνή του ταγκό...Πιστεύω πως είναι ένας ύμνος για την τέχνη του να ζεις, ειδικά όταν ξέρεις πως δεν έχεις πολλά περιθώρια.
Scent of a Woman: for Al Paccino and the nailing tango scene...I believe that it is a hymn to the art of living, especially when you know that there is not much left.

4) Τα φτερά του έρωτα του Βιμ Βέντερς (1987): Από τις ελάχιστες ταινίες που σου αφήνουν επίγευση για ώρες και μέρες μετά την παρακολούθησή τους...Δίνεται καθαρά η αίσθηση του "τέλους εποχής" των '80ς, με φόντο το Τείχος που θα γκρεμιζόταν λίγα χρόνια αργότερα...
The sky over Berlin/Wings of Desire by Vim Wenders: One of the few films that leave you an after-taste for hours and days after having watched it...The feeling of the "end of an era" of the '80's is clearly given, while having the Berlin Wall (which would be torn down a few years later) in the actual and psychological background...

5) Το φαινόμενο της πεταλούδας (2004): Για το σπουκαριστικό του στόρι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα οι ιστορίες τύπου "what if", με χωρο-χρονικά παράδοξα, με συναρπάζουν... Βασισμένο στη θεωρία του χάους, η ιστορία αφορά κάποιον που ανακαλύπτει ότι έχει την ικανότητα να μεταβάλλει το παρελθόν του, μόνο που κάθε φορά που το κάνει αυτό, το "παρόν" του γίνεται χειρότερο...

The butterfly effect: For its spooky storyline. I don't know why, but the "what if" plots, with time-space paradoxes, absorb me.. Based on the chaos theory, the plot is about someone who discovers that he has thw capacity to transform his past, but whenever he does this, this "present" gets worse...

6) Ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων (2001) του Μιγιαζάκι: Το πιο συναρπαστικό παραμύθι που σε καθηλώνει θες δε θες! Το είδα πρόσφατα σε DVD και για ώρες μετά έψαχνα για τα "σκιο-φαντάσματα"...και το γιγαντομωρό!

Spirited Away by H. Miyazaki: The most amazing tale that nails you in your seat, in no time! I enoyed it on DVD recently and for hours later, I was looking for the "shadowny spirits"...and the giantbaby!

7) Θέλμα και Λουίζ (1991) : Τόσο για τις υπέροχες ερμηνείες όσο και για την συγκυρία να δω την ταινία την ίδια μέρα που διάβασα το "Άξιον Εστί" ... δύο συγκλονιστικές εμπειρίες σε μια ημέρα...πόσο να αντέξει κανείς. Περιττό να σας πω πως ήμουν σα να με πάτησε οδοστρωτήρας για αρκετές ημέρες μετά.

Thelma and Louise: Not only for the marvellous acting but also for the coincidence to watch it on the same day I read "Axion Esti" by Elytis...two astounding experiences in one day...cannot be taken in easily. Needless to say that I was as if run by a bulldozer for many days afterwards.

Ποιόν θα πάρει η μπάλα;

την συμμαθήτρια

τη Ρενάτα

την Τρίλιαν

τον Βίκτωρα

τον Γιωρίκα

τον ντροπαλό

τον χαρτοπόντικα