Εντυπώσεις...

Η αλήθεια είναι, πως καθώς ήμουν επηρεασμένη από το προηγούμενο ανάγνωσμα του Σιμενόν, υπήρξα αρκετά "κουμπωμένη" σε αυτό το βιβλίο. Ας μην ξεχνάμε ότι γράφτηκε μετά το Β' ΠΠ και μεταφέρει (αρκετά πιστά νομίζω) το κλίμα εκείνης της εποχής υπό συγκεκριμένη οπτική γωνία (του Γάλλου που επισκέπτεται την Αμερική). Η ιστορία είχε αρκετό μυστήριο, γεγονός που μου άρεσε, αλλά οι χαρκατήρες, πλην του Μαιγκρέ, μου φάνηκαν κάπως μονοδιάστατοι. Ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω αν μου άρεσε ή όχι, πάντως το διάβασα χωρίς μεγάλα διαλείμματα.

Ομολογώ ότι για αρκετά χρόνια, δεν μου άρεσε ο Τζιμ Κάρεϊ, μέχρι που τον είδα στο Truman Show. Εκεί απέδωσε το ρόλο του χωρίς τους γνωστούς κλοουνίστικους μανιερισμούς του, γεγονός που με έκανε να τον εκτιμήσω ως ηθοποιό.

Σε αυτή την ταινία, η ιστορία είναι αρκετά καλή, καθώς ξεκινάει με τον "ελεθευρατζή" ρεπόρτερ ενός καναλιού, ο οποίος είναι ανικανοποίητος από τη ζωή του και του φταίνε οι πάντες και τα πάντα, μπλέκοντας όλο και περισσότερο, σαν τον Ντόναλντ Ντακ. Όταν "πιάνει πάτο", εμφανίζεται ο από αποθήκης Θεός και η ζωή του αλλάζει...όχι ομως με τον τρόπο που νόμιζε (!)...

Στο σύνολό της, είναι αρκετά καλή σαν κωμωδία-που-σε-προβληματίζει-λίγο, αν και κάποια "θεολογικά" κλισεδάκια προς το τέλος ίσως θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Θα την ξαναέβλεπα ευχαρίστως!