Σαββατιάτικες εμπειρίες..

"Η υπομονή της αράχνης" του Αντρέα Καμιλιέρι

Σταθερή αξία! Μια ακόμα ιστορία, με τον Μονταλμπάνο σχεδόν στο περιθώριο, να προσπαθεί να εξιχνιάσει μια περίεργη απαγωγή, οι ρίζες της οποίας πιθανόν να βρίσκονται αρκετά χρόνια πίσω. Μολονότι κάπου στη μέση του βιβλίου υποψιάζεσαι τι έχει πραγματικά συμβεί, είναι απολαυστικό μεχρι την τελευταία σελίδα.

Ολίγον "μούφα" καθώς ούτε οι γκάφες του Κλουζώ ήταν ιδιαίτερα ξεκαρδιστικές (μάλλον οδυνηρές θα έλεγα, ακόμα και για τους θεατές), με ελάχιστες εως καθόλου έξυπνες ατάκες. Ακόμα και η εμμονή των πρωταγωνιστών να μιλούν αγγλικά με γαλλική προφορά, καταντούσε εκνευριστική. Καλύτερο το αυθεντικό με τον Πήτερ Σέλερς.

Παρόλο που τη νοίκιασα περιμένοντας να δω άλλη μια "σχολική καμωδία λαθών & πλάκας", τελικά απεδείχθη ταινία με αξιόλογο περιεχόμενο, η οποία καυτηριάζει με εξαιρετικό τρόπο τις κλίκες των δημοφιλών που δημιουργούνται στα αμερικανικά σχολεία (και όχι μόνο σε αυτά).



Αν και μέχρι στιγμής έχω διαβάσει θετικές απόψεις για το Σιμενόν, το βιβλίο αυτό δεν με ενθουσίασε καθόλου, καθώς απλά έδινε την πλοκή ενός διπλού εγκλήματος, μέσα από την οπτική γωνία του ενός κατηγορούμενου. Όχι μόνο δεν δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα που φυσιολογικά προκύπτουν, αλλά μεταδίδεται και η γενική απάθεια του αφηγητή στον αναγνώστη.