100o ημεροδιχτύωμα - 100th post!

Κανένας δεν εκπλήσσεται περισσότερο από μένα, από το γεγονός ότι έφτασα στο ποστ-ορόσημο για αρκετούς ιστολόγους...
Όταν ξεκίνησα το "λογαριασμό" για ιστολόγιο, το έκανα μόνο και μόνο για να μπορώ να αφήνω σχόλια στον αγαπημένο μου ΝικόΔημο. Στη συνέχεια ανακάλυψα ότι είχε ξεκινήσει ιστολόγιο και ένας παλιός μου εκπαιδευτής. Παράλληλα αναπτύσσονταν και τα αντίστοιχα ιστολόγια κάποιων φίλων μου από το εξωτερικό (μη ελληνόφωνους)....ε, να μην τους γράφω και τα νέα μου; Στη συνέχεια γνώρισα και άλλα άτομα, με τα οποία αισθάνθηκα οικειότητα (ακόμα και φιλία) μέσω των ιστολογίων τους. Κάπως έτσι ξεκίνησα, ανεβάζοντας ωραίες φωτογραφίες, καμιά φορά γράφοντας, συνειδητά χωρίς κάποιο συγκεκριμένο στόχο ή σκοπό. Με κάποιους προσωπικούς περιορισμούς: να μην σχολιάζω την «τρέχουσα» επικαιρότητα (λόγω προτέρου «ατίμου βίου» και επαγγελματικής αποστροφής) και να μην "ανεβάσω" κάτι που θα φέρει αρνητικά συναισθήματα στους άλλους. Όχι επειδή είμαι παθολογικά αισιόδοξη, μάλλον το αντίθετο, επειδή ακριβώς γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι η ζωή έχει την τάση να δείχνει το άσχημό της πρόσωπο. Προσπαθώ λοιπόν να μην προσθέτω στο "πακέτο" των αρνητικών.
Ακόμα, προσπαθώ να κρατώ περισσότερο το χαρακτήρα του ημερολογίου, της καταγραφής των ερεθισμάτων, των σκέψεων και των αισθημάτων, όπως αυτές μεταβάλλονται καθημερινά. Δεν θεωρώ ότι η ζωή μου έχει κάτι το εξαιρετικό, το αντίθετο μάλιστα, μπορεί να είναι και «βαρετή» για κάποιους. Γεγονός είναι πάντως, ότι συνειδητά επιλέγω να μοιραστώ μαζί σας διαφορές εμπειρίες μου, προσπαθώντας να τονίζω τα θετικά στοιχεία, μιάς και το να σκέφτεται κανείς αρνητικά και να βουλιάζει στη αυτολύπηση και την γενικότερη απόρριψη, είναι σαφώς ευκολότερο από το «παιχνίδι της χαράς» (αλήθεια πόσοι θυμούνται την Πολυάννα;). Ας μη ξεχνάμε πως αν ο κόσμος μας ήταν ιδανικός, δεν θα υπήρχε καν η ανάγκη ενός τέτοιου «παιχνιδιού»…
Σας ευχαριστώ πολύ μου με επισκέπτεστε και ελπίζω να σας συναντήσω και από κοντά!

No-one is more surprised than me, by the fact that I reached the landmark-posting for most bloggers...
When I started this account, I did it in order to be able to leave some comments in the blog of my favourite author. Later on, I found out that a trainer of mine had also started a blog. In the meantime the blogs of some of my friends that live abroad kept growing...well, shouldn't I keep them informed on my news? Later, I got to know more and more people and felt much familiar (even friendly) with most of them through their blogs. That's roughly how I started, by uploading nice photographs, sometimes giving some attention to writing, yet always without any particular goal or aim...or rather, putting to myself a few restrictions: never deal with the current affairs and never post something that will bring other people down. Not because I am a hopeless optimist, far from it. It is because I am fully aware that life can give most people a hard time and I don't want to add to this pile. I am trying to keep the “log” style, by sharing with you my stimulations, thoughts and sentiments, as they change every day. I don’t consider that my life has anything special, it may even be boring for some.
What I am consciously trying to do, is share my experiences with you, pointing out the positive side, because thinking negatively, drowning into self-pity and overall rejection is much easier than the 'just being glad' game (by the way, how many of you remember Pollyanna?). Let us not forget that if we lived in an ideal world, there would be no need for such a “game”…

Thank you for visiting me and I hope to meet you in person some day!