Ταξιδεύοντας!

Καλημερούδια!

Επιτέλους αποκτήσαμε λογαριασμό wireless και μπορώ να σας αφηγηθώ τις περιπέτειές μας μέχρι στιγμής.

Δευτέρα, 8.05.2006

Έγερση στις 4 τα ξημερώματα, άφιξη στο ΕλΒελ στις 6 παρά. Μόλις έχει ανοίξει το ένα από τα τέσσερα γκισέ της πτήσης μας και η ουρά έχει φτάσει μέχρι το Κορωπί...σύντομα (σε 20 λετπά) ανοίγουν και τα υπόλοιπα, γεγονός που μας δίνει χρόνο να αποφασίσουμε εάν θα δώσουμε τις βαλίτσες ή θα τις πάρουμε ως χειράποσκευές. Υπέρ: έχουμε ενδιάμεση πτήση και που να τις σέρνουμε. Κατά:κι αν χαθούν και δε έχουμε τα πράγματά μας όταν φτάσουμε; Υπέρ: σπανίως χάνονται στο "πήγαινε", πάντα στο "έλα" χάντονται/καθυστερούν. Ψήφοι: 2,5 υπέρ-1,5 αναποφάσιστοι. Την τελική λύση βέβαια τη βρίσκουμε στο γκισέ, καθώς όλες οι βαλίτσες είναι άνω των 8 κιλών και έχει "ήδη γεμίσει" το αεροπλάνο από τις χειραποσκευές.

Φτάνουμε στο Χίθροου μετά πό 3:30 ωρούλες, με την ψυχή στο στόμα, διότι πρέπει να αλλάξουμε τέρμιναλ και το ενημερωτικό χαρτάκι μας δίνει υπολογιζόμενο χρόνο μετεπιβίβασης 75 λεπτά! θεωρητικώς έχουμε μπροστά μας ακριβώς τόσα...μέχρι που φτάνουμε στην αίθουσα του ενδιάμεσου ελέγχου και βλέπουμε μια ουρά-κινέζικο δράκο, η οποία σε ευθεία γραμμή θα έφτανε άνετα μέχρι το Λονδίνο. Ευτυχώς, ο ανοιχτομάτης βικτωράκος μου είδε και μια γραμμή Fast Track στην οποία και πήγαμε δείχνοντας το εισιτήριό μας. Περνάμε τον έλεγχο, μπαίνουμε στο λεωφορειάκι όπου εκτυλίσσονταν σκηνές απείρου σαξωνικού κάλλους (ούτε τρόλεϊ σε ώρες αιχμής) και φτάνουμε στο ποθητό τέρμιναλ. Συνολικός χρόνος γύρω στα 45 λετπά...

Για κάποιο μυστήριο λογο, μολονότι η πύλη επιβίβασης ήταν ανοιχτή, περιμέναμε όρθιοι στη σειρά μας μισή ώρα, δίοτι δεν άφηναν κανέναν να περάσει. Το μόνο καλό ήταν ότι την ώρα που περνούσα την πύλη, μου είπαν πως είχα άλλη θέση από την αρχική. Όπως απεδείχθη, το ίδιο είπαν και στον Βίκτωρα, τη Σύνθια και τη Geo, με αποτέλεσμα να είμαστε στην ίδια σειρά αντί για σκόρπιοι μέσα στο σκάφος...με το που φτάνουμε στη σειρά μας...ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙ! ήταν βέβαια η πρώτη σειρά στα μισά του σκάφους, γεγονός που σήμαινε ότι ακόμα και ο ψηλός (1,93 παρακαλώ) βικτωράκος μου θα ταξίδευε με άνεση!