Πριν από λίγες μέρες έλαβα το μπουγιουρντί της πιστωτικής μου. Μην φανταστείτε κανένα σπουδαίο ποσό αλλά....πρέπει να πληρωθεί, καθόσον έχω μια μικρή αλλεργία στους "τόκους υπερημερίας". Αν θυμάστε, αυτό τον καιρό οι τράπεζες λειτουργούν κυρίως κλειστές (!)
Κάθομαι και διαβάζω την ιντερνετική εφημερίδα (αν περίμενα από τις ειδήσεις στην τι-βι, τίποτα δε θα μάθαινα): Δεν προβλέπεται απεργία/αργία/κατάληψη για σήμερα. Βάζω το μπουγιρουντί στην τσάντα και...το ξεχνάω για 48 ώρες. Ωχ! ευτυχώς που δεν έχει λήξει ακόμα, θα πάω ΣΗΜΕΡΑ!
Και πήγα. Στο πρώτο υποκατάστημα. Και παίρνω νουμεράκι. Και βλέπω ότι προηγούνται του νουμερακίου μου άλλα 98 (!!!!) νούμερα. Προβλεπόμενος χρόνος εξυπηρέτησης; Τουλάχιστον κανά 2ωρο. Κοιτάω τα γκισέ: τρία με σαφή διάθεση να γίνουν δύο... Ξύπνησε ο τυχοδιώκτης μέσα μου: "Δεν δοκιμάζω το παρακάτω υποκατάστημα;" Πηγαίνω στο άλλο υποκατάστημα: νάτο το νουμεράκι. Πόσοι προηγούνται; 63 (πάλι καλά) πόσα γκισέ υπάρχουν; 5 με σαφή πρόθεση να γίνουν 6 (γιούπι!). Έμεινα. Κάθισα (είχε κάτι αναπαυτικές μπορντώ καρεκλίτσες). Έστειλα SMS, έπαιξα Ο-Χ στο κινητό, διάβασα τα γαλλικά μου (η μελέτη θα με φάει!), μετρούσα κάθε λίγα "μπλιπ" πόσα νούμερα είχαν μείνει. Ήρθε η σειρά μου, εξυπηρετήθηκα, έφυγα. Σύνολο; 46 λεπτά. Πάλι καλά. Για την ιστορία, ξαναπέρασα από το πρώτο υποκατάστημα και υπολοίπονταν 35 νουμεράκια μέχρι το δικό μου!
Τώρα εσας τι σας σκοτίζω με αυτά; Που το πάω; Πουθενά! Απλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Φιλιά!
3 σχόλια:
kai gw tis misw tis trapezes, sunithws pairnw noumeraki , paw volta i gia pswnia ekei konta kai epistrefw meta!
παντού ένα νούμερο....!
την καλημέρα μου!
Συγνώμη, μη με πάρεις για ψώνιο με τη δουλειά μου, αλλά πολλές εργασίες της τράπεζας μπορούν να γίνουν απο το web ή με την κάρτα σου...(αυτό πουλάω όλη μέρα, το να μικρύνουμε τις ουρές, να κάνει ο κόσμος τις δουλειές του απο το σπίτι, γιαυτό δεν κρατήθηκα και στο γράφω!)
Συγνώμη πάλι :)
Δημοσίευση σχολίου